Nog zoiets ondoorgrondelijks is dark matter and dark energy. Het heelal schijnt voor 95% hieruit te bestaan. Dus alles wat we zien in het heelal is maar 5% van alle materie en energie. Er is dus nog veel meer dat we niet zien.

De ontdekker hiervan was Fritz Zwicky.

Hoe kwam deze Zwicky tot deze conclusie?

Hij keek naar verschillende clusters van sterrenstelsels en kwam tot de conclusie dat de rotatie snelheid van deze sterrenstelsels rondom een gemeenschappelijk zwaartepunt veel te hoog was. Je kunt dat vergelijken met het rondzwaaien van een emmer met water. Als je de breek-sterkte van het touw weet, en de hoeveelheid water, dan kun je berekenen bij welke rotatie snelheid het touw zal breken. Ditzelfde kunnen astronomen toepassen op ons melkwegstelsel. Alleen dat gebeurt niet met ons melkwegstelsel. De sterren aan de rand vliegen er niet uit. Het touw is veel sterker dan berekend. Hoe kan dit? De verklaring die Zwicky gaf was dat er een onzichtbare kracht was naast die van het zwarte gat in het centrum van ons zonnestelsel. Een kracht onzichtbaar, niet te detecteren en door het gehele heelal. En die hield het melkwegstelsel bij elkaar. In zijn tijd werd Zwicky weggehoond. Daarbij kwam ook nog eens dat het een nogal onaangenaam type was. Hij maakte weinig vrienden, eerder veel vijanden. Hij was wat men tegenwoordig “niet sociaal vaardig” noemt. Dat kan wel eens erg onhandig zijn in het leven.

Toch heb ik grote bewondering voor hem. By the way, soms denk ik zelf ook wel eens dat ik op hem lijk. Mijn ideeën kan ik ook maar moeilijk aan de man brengen en ook ik maak niet makkelijk vrienden.

Toch worden zijn ideeën nu algemeen geaccepteerd maar allerminst begrepen. Het blijft een mysterie. Ook al doet men in CERN (Europees laboratorium voor deeltjesonderzoek in Geneve) heel erg zijn best om het raadsel aller raadselen op te lossen.